Sultans Trail – Fietsroute deel 2, van Belgrado naar Istanbul

Bij aankomst in Belgrado zijn we blij verrast dat de fietsen ongedeerd aangekomen zijn. Het is wat miezerig dus moeten we gelijk de regenbestendigheid testen van onze outdoor kledij. En joepie het werkt. Zoals de Ieren het ook wel zeggen: “There is no bad wheater, just bad clothing”.

We zouden Jovan Erakovic ontmoeten, onze Servische fiets vriend, die al heel wat routes heeft verkend en een officiële Euro Velo verkenner is. Hij heeft een organisatie de “Cyclonaut” maar helaas missen we elkaar op de airport. Jovan wilde ons verassen, maar wij rijden om te beginnen gelijk verkeerd en voegen in op de snelweg. Gelukkig is er nog net een bushalte voor de snelweg echt begint. We hijsen de fietsen in de bus en zo begint het avontuur naar Istanbul.

Gelukkig heeft Jovan later de juiste track voor ons. We ontmoeten elkaar in cafe ‘Coffee dream’ in een Servische achterbuurt , Jovan is verbaasd ons hier te treffen in de stad waar zoveel mooie plekken zijn. Maar we weten ook zelf niet hoe we hier gekomen zijn.
We slapen op de slaapboot Art Hostel aan de Donau en gaan op pad naar Belgrado na een
overheerlijk ontbijt. Belgrado is prachtig en goed fietsbaar en ik zie voor het eerst de Kerk Sava van dichtbij. Met onze lichtgevende verkeersjasjes en fietsbepakking krijgen we vanzelf leuke ontmoetingen met andere fietsers, ook bij de Sava direct aanspraak met een mede fietsfanaat.

Het plan om lekker wild te kamperen gaat gelijk in bij nacht 2, de natste nacht van de hele reis. Midden in een appelboomgaard rusten we heerlijk uit in de moederpoel onder ons hemelsblauwe tentje. ´s Morgens blijkt dat het niet de slimste plek was om te kamperen: de zandpaden zijn modder poelen geworden waar we de fietsen 5 km doorheen moeten duwen. Het had ook minder gekund doordat we de verkeerde kant op gingen, maar ja dat hoort bij het verkennen van de route.

We fietsen uiteindelijk heerlijk door Servië over de prachtige B-weggetjes. We testen ook de
wandelroute tegenover de fietspaden maar blijven voornamelijk op de autoluwe asfaltwegen. Het landschap golft een beetje en bij een afdaling zie ik opeens Sedat de lucht in schieten met de lichtgevende achtertassen er achteraan. De inhoud van de tassen ligt op straat en in de greppel maar god zij dank is Sedat nog in takt. Bekomen van de schrik zetten wij de tocht voort. Hoewel we de pindakaas keurig gered hadden hebben we de dure crèmepjes, en nieuwe tandenborstels plus tandpasta wel gewoon in de greppel laten liggen.

Na elke dag fietsen worden we verast vrienden van Max, Bram en Ton te ontmoeten. Zij drieën zijn alom bekend in deze streek en het gastenboek met de notities van Bram Schouten wordt trots getoond. De vrienden van Max bieden ons Rakia aan en drukken ons op het hart hem de groeten te doen. Geweldig dat de Sultans Trail hier zo goed is uitgeplozen en dat er zoveel goede contacten zijn gemaakt in Servië. Sedat voelt zich trots over het werk van de Sultans Trailers.

Vanaf Nis hadden we vorig jaar al met Tine Lambers, Annemie Demuynck en onze Servië gids Rade Nikcevic een goede wandel verkentocht gemaakt. De fietsroute wijkt wel erg af maar het gebied is dan toch bekend. We vinden prachtige wegen en ontmoeten mooie mensen en veel fietsers. Het is de laatste 5 jaar enorm in opkomst sinds de Euro Velo 6 af is en Serviers visumvrij mogen reizen. Het fietsen geeft een gevoel van vrijheid, en staat hier symbool voor een vredige tijd. Zeker als er ook weer fietspaden gemaakt worden. Na de grens komen we in een bergachtig gebied waar een romantisch kasseien pad doorvoert wat ooit de oude weg naar Istanbul was. Ideaal voor fietsers alhoewel je moet geen haast hebben, we hobbelen dus rustig Bulgarije in; aangenaam verrast wat een mooi fietsland Bulgarije is met prachtige bergen aan je zijde en rustige autoluwe paden. In Plovdiv is het helemaal feest voor fietsers. De voorbereidingen voor 2019 zijn in volle gang voor de Culturele Hoofdstad van Europa. Er is 43 km fietspad aangelegd en je fietst na een druk stuk
uiterst aangenaam de stad in.

Verreweg het spannendste stuk is in Turkije. Het verkeer neemt hier langzaam maar zeker toe maar ook de bouwactiviteit is snel en reusachtig te noemen. Hier komt namelijk het grootste vliegveld van Europa en dat is te merken. We fietsen eerst ook nog een dag door Griekenland: de drie landen dag van Svilengrad via Griekenland naar Edirne. De grenspost bij Bulgarije – Griekenland is heerlijk rustig omdat hier geen vrachtverkeer doorgaat.
In Turkije zijn we erg druk met het ontmoeten van fiets en natuurverenigingen. Onze komst is zeer goed voorbereid en we komen in alle lokale en landelijke kranten via Edosk, en een
nieuwsagentschap. Het is een groot fietsfeest met opnames met drones, nieuws, ontmoetingen, cadeaus, speciale fietshostels, en we hebben zelfs een nieuwe fiets Manager Levent. Het fietspubliek is enorm groot in Turkije dus hebben we het erg druk gehad met het opzetten van een fietsnetwerk van bedrijven en mensen die samen met de Sultans Trail een mooie toegang naar het Aziatische gedeelte van Turkije gaan maken.

Als toetje kwamen we ook nog Paddy Devlin tegen en mochten we van zijn prachtige slotdagen meegenieten na zijn reis van anderhalf jaar van Istanbul naar Wenen en weer terug. Ook Fikri Bekbaş is onmisbaar op deze tocht en we sluiten de verkentocht af met een zeer tevreden, dankbaar en vreugdevol gevoel. We hopen dat vele reizigers dankbaar gebruik gaan maken van de verzamelde informatie. Eerst komt deel 1 uit en deze winter wordt deel 2 samengesteld en wederom uitgegeven door uitgeverij Pirola.

Iris Bezuijen.