Reisverslag Els en Hans, Sofia – Velingrad

(24 september t/m 15 oktober 2016)

Nadat het idee opkwam dit jaar Bulgarije wandelend te verkennen, was de link met de Sultans Trail snel gemaakt. Sedat wijdde ons toegewijd in in de mogelijkheden die de route ten zuiden van Sofia biedt. Hij bood ons een heuse basis voor een avontuur met bijzondere ontmoetingen, belevenissen en veel chopska-salade met bonensoep.

Vitosha

In de Vitosha waren wij in de Aleko hut de enige gasten en bereikten we de top in mist en hagel. Het echte grote verschil in welvaart en cultuur beleefden we in het dorp Yarlovo, waar men uitsluitend tandeloos Bulgaars sprak en wij van geïmproviseerd onderdak werden voorzien door de uiterst hoffelijke Boris. We deden er boodschappen bij een kruidenierswinkeltje waar naar onze begrippen de tijd zestig jaar had stilgestaan. Handen, voeten en google-translate kwamen te kort, maar toen we eenmaal gewend waren aan het Bulgaarse ja-schudden en nee-knikken deed het er niet meer toe.

Onderweg naar Klisoera

Ondanks iOS app MotionX, dat ons verder goed van dienst was, verdwaalden we een dag later op weg naar Klisoera, waardoor we de nacht in een jagershut moesten doorbrengen. Maar dat was geen straf, want een houtkachel voorzag ons van warmte en gekookte aardappels. Zon, heuvels, kerkjes en een automobiliste veraangenaamden onze doortocht naar Samokov waar de Nederlandssprekende Bulgaar Ivan ons uitnodigde in zijn stroopwafelfabriekje. Inmiddels was het gewoonte geworden aan het eind van de dag op zoek te gaan naar een lokale ambtenaar die onze Sultans Trail paspoorten van een ‘petchat’ kon voorzien.

Rila

De week erna beleefden we de Rila, een van de parels van Bulgaarse natuur en cultuur. Tot aan de Mechit hut aan de rand van dit gebergte hadden we de trail gevolgd. We besloten echter er daar vanaf te wijken om meer van dit unieke gebied te zien. Dus niet naar Kobilino, maar naar de Vada hut en daarvandaan naar de Zeven Meren! De dagen daar waren helaas koud en mistig, waardoor we niet te voet maar per bus uiteindelijk het niet te missen Rila Klooster bereikten. Dit centrum van de Bulgaars-orthodoxe kerk in het oorspronkelijke leefgebied van de aartsvader van de Bulgaren, Ioan Rilski, is een uniek heiligdom in gebruik en architectuur. We bleven er een nacht om daarna in drie dagen met wisselende weersomstandigheden en soms flink zoeken naar het pad via Makedonia hut naar Belitsa te lopen. Daar werden we op straat aan niets minder dan ons eigen Haarlem herinnerd.

Van Yakoroeda via Velingrad naar Kostenets en Sofia

Enige moeheid door stijgen en dalen en het ontbreken van goed kaartmateriaal deden ons besluiten per openbaar vervoer verder te gaan. Vooral het treintraject van Yakoroeda naar Velingrad met zijn lussen, tunnels en passen is bijzonder. In Velingrad combineerde miezerig weer prima met ons plan voor een bezoek aan een warmwaterbronnen-bad. Heel mysterieus waar ze dat warme water vandaan halen. Daarna met de trein naar Kostenets. Daar twee wandelingen gemaakt met behulp van MotionX. Vervolgens terug naar Sofia voor nog een portie hoofdstedelijke cultuur en souvenirs voor thuis.

Bulgarije heeft veel te bieden

Bulgaren laten zich omschrijven als vriendelijke, gastvrije en relaxte mensen – dat kun je helaas niet zeggen van hun honden. Het volk lijkt trotser op hun EU-lidmaatschap dan op hun eigen land. Al is duidelijk dat niet iedereen profiteert van het EU-voordeel. Over het algemeen zijn paden goed vindbaar, maar in bossen verdwijnen met de houtkap veel markeringen. Niettemin heeft het Zwitserland-van-de-Balkan wandelaars in zomer en winter veel te bieden. En tegen veel lagere kosten.

Hans Mersmann, Els van Looy te Haarlem

[FAG id=4415]