Blog Paddy deel 2

DE WINTERSE RODOPEN-WILDE NATUUR, GEWELDIGE MENSEN

De Rodopen zijn een mystieke, buitenaardse bergketen, ondergedompeld in mythes en legendes uit de historie. In de Griekse mythologie, Koningin Rodope en Koning Hemus, waren ijdel en hielden ervan om naar zichzelf te verwijzen als Hera en Zeus. De goden besloten hen een lesje te leren en veranderden ze in twee ver van elkaar gelegen bergketens. Rodope werd de gelijknamige bergketen in Bulgarije en Griekenland en Hemus werd het Balkangebergte (Stara Planina) dat Bulgarije van West naar Oost doorsnijdt.

De Rodopen zitten barstens vol historische en prehistorische overblijfselen, oude wegen, acropolissen op heuveltoppen, kastelen, Romeinse forten en verborgen religieuze heiligdommen in allerlei soorten en maten; de historische betekenis is voelbaar als je door het gebied heen wandelt. De strategische positie van Bulgarije, op het scharnierpunt tussen Europa en Azië, heeft ervoor gezorgd dat het land in het verleden vaak is binnengevallen. De enorme, ondoordringbare Rodopen hebben vaak als toevluchtsoord gediend tegen binnenvallende legers en buitenlandse bezettingsmachten.

Het was niet alleen één van de epicentra van de Bulgaars-orthodoxe nationale opleving en rebellie tegen de Ottomanen in de jaren zeventig van de 19^de eeuw (na 500 jaar Ottomaanse overheersing was de volkscultuur in de Rodopen het meest intact gebleven) maar diende ook weer als toevluchtsoord voor Turks-Bulgaren na de bevrijding van de Ottomanen in 1878. De vervolgingen leiden tot grootschalige gedwongen volksverhuizingen en vele etnische Turken verlieten Bulgarije in die tijd met uitzondering van de Rodopen waar de Turkse cultuur en de islam zich wisten te handhaven.

De Oostelijke Rodopen zijn lager dan het westelijke deel en gaan bedekt onder een lappendeken van bebossing (berk, eik en essen), open weidegebieden en rotsen. De heuvels zijn glooiend, gemiddeld zo’n 600 meter hoog. Het is een paradijs voor roofdieren met de enige kolonie van Egyptische gieren. Hoe verder ik binnen drong in dit bergachtige toevluchtsoord en in aanraking kwam met dingen die mij van tevoren angst hadden aangejaagd, hoe minder eng alles werd.

Tijdens mijn eerste nacht kampeerde ik op een heuvel boven Madzharovo waar het minus 10 was en ik hoorde wolven huilen. Ik wist een vuurtje te maken en kookte een lekkere pasta bij elkaar. Vanaf dat moment wist ik dat kamperen en lage temperaturen niet iets was om bang voor te zijn maar de wolven baarden mij nog wel enige zorgen. Een paar dagen later bivakkeerde ik bij Perperikon (een Thracische Acropolis, noot vertaler) weer werd het minus 10 maar ik overleefde probleemloos zonder tent op een zeer inspirerende locatie. Voedsel en drank inslaan bleken geen probleem omdat je elke dag meerdere malen door dorpjes komt. Door de randen van je comfortzone op te zoeken, breid je die zone langzamerhand uit en begon ik me steeds meer te amuseren.

De eerste vijf dagen had ik weinig interactie met de lokale bevolking- ik sliep uit hun buurt en niemand vroeg me wat ik deed als ik inkopen kwam doen en merkte op dat de Bulgaarse vrouwen (inclusief de etnische Turken) een meer gelijkwaardige positie hadden dan ik had ervaren in Turkije. Zo waren er veel vrouwelijke boeren en herders en in de dorpscafés en theehuizen waren ze net zo goed vertegenwoordigd als de mannen.

Na die 5 dagen maakte ik een uitstapje naar de tweede stad van Bulgarije, Plovdiv, om een pakketje met winteruitrusting op te pikken. Het pakketje was vertraagd en uiteindelijk bleef ik een week in Plovdiv. Daar mengde ik me voor het eerst onder de Bulgaren. Wat doe je als je vastzit in een mooie stad, in een hostel dat tegenover een bar met speciale biertjes ligt? Plovdiv zorgde ervoor dat de laatste reserves die ik nog over de Bulgaren had terzijde werden geschoven. Ik ontmoette en raakte aangeschoten met zoveel leuke mensen zoals de eigenaresse van een Ierse pub in Plovdiv (Headshot-DX Ierse Pub), een kapper die een nieuw concept uitprobeert: kapperszaak annex chillruimte, een advocaat die Britten en andere buitenlanders helpt bij het aankopen van vakantiehuizen, een leraar Engels die zich heeft verboden aan een ideële organisatie die me op een etentje trakteerde en die ik de komende weke nog vaker zou zien …

vervolg deel 3

Perperikon! I got to my accomodation just as the sun was setting. I bivviyed out at the foot of the tower.

The view across the valley from Perperikon

Kipping out in – 10 deg C at Perperikon. I soon popped my sleeping bag over my head and drew the drawstring tight so only my nose and mouth were out.

A test in not moving whilst sleeping – a comfy table for a bed

Rhodopi Short Horn Cows. Very sweet. Close to Madzharovo

We have come to “liberate*” you. Have this totally not intimidating statue of a massive mean looking liberating soldier. In Plovdiv. *enslave

Mystical morning sunlight forest just outside Madan

Bulgarian national revival style building in Plovdiv

Kardzhali reservoir in the afternoon yummy sunshine.

I found this little dude chilling in the woods outside Madan. He must be super toxic, as he didnt even budge and inch when I showed up on the scene.

“Hes behind you….” “Oh no he isnt” “Oooooooohhh yes he isss” , etc

Terrifying kuker warriors for scaring away evil spirits.

Michael – the revolutionary barber, in Plovdiv

Dus ik leerde een lesje, als mensen uit landen met een belanden historie (zoals Turkije en Bulgarije) je vertellen dat de mensen uit andere landen slecht zijn, neem het met een snufje zout en onderzoek het zelf. In alle eerlijkheid er waren ook best wat Bulgaren die mij vertelden dat Turken ook slechte mensen waren, waarop ik steevast vroeg of ze Turkije ooit hadden bezocht en meestal bleek dat niet het geval te zijn.